Karargah

Lord kendi için karargah en önemli yerdi. Orada tüm gün oturmak zorunda kaldığı zamanlar dışında karargahı çok severdi. Onun karargahta zorunda kalması sinirlenmesine sebeb oluyordu. İçinden " Bugün öyle bir gün olmadığı için mutlu olmalıyım. " diye geçirdi. Fakat Lord başkasının canını yakmadan mutlu olamıyordu.

Bu düşünceleri ile beraber, karargahın sessizliğinde oturuyordu. Pencereden dışarıya baktığında bir kıpırtı olduğunu fark etti. Sessiz nefes almaya çalışarak dışarıda biri olabilme ihtimalini ölçmeye başladı.

Serena birkaç gün karargahtan uzak kalmış dışarda gizlice biraz dolaşmış,biraz da bilgi toplamaya çalışmıştı.Aslında bunu ölüm yiyenlerin yapması gerekirdi falan Serena hiçbirine güvenmediği için hem de karargahta oturmaktan sıkıldığı için dışarı çıkmıştı.Her ne kadar tehlikeli olsa da bu onun için pek önemli değildi.Serena artık evim dediği karargaha dönmüştü.Serena eve cisimlenerek gelmemiş yürümek istemişti.

Serena kapıya vardığığında elini sallamasıyla kapı açılmıştı.Her yerde ölüm yiyenler koşturuyor.Hepsi sıraya geçip ona selam veriyorlardı.Serena'nın ise buna katlanacak ne vakti ne de sabrı kalmıştı.Serena yine ellerini sallıyıp

"Çekilin gidin hpiniz!!Uzun bir sürede gözüme gözükmeyin.Sen..."

Serena önünde duran herahangi bir ölüm yiyeni işaret edip parmağıyla ona gelmesini söyledi.Karşısındaki ölüm yiyense biraz korku biraz heyecanla yavaş yavaş ona doğru yürüdü.

"Lord burda mı!?"

"evet efendim yukarıda"

dedikten sonra selam verip uzaklaştı.Serena da hızlı adımlarla yukarı çıktı.Ve En görkemli kapının önünde durup sessizce kapıyı tıklattıktan sonra içeri girdi.

Lord sırtı ona dönük pencereden dışarıyı seyrediyordu.Serena bir süre ona dönmeini bekledikten sonra sessizce yanına giderek

"Ben geldim...Napıyorsun?"

Lord Serena'nın eve geldiğini görmüştü. Kapından gireninde o olduğunu zaten ona has olan hoş kokusundan tanımıştı. Yanına gelene ona dönemedi. Lady;

"Ben geldim...Napıyorsun?" diye sorusuna karşılık ona yavaşça dönerek cevap verdi;

" Ne yapabilirim. Lady'im. Etrafın sıkıcılığını seyrediyorum. Akşam gelsede biraz eğlensek diye geçiriyordum." dedi.

Akşamları mugglelarla uğraşmak çok eğlenceliydi. Gecenin karanlığı onların daha fazla korkmasına neden oluyordu ve Lord bu korkudan oldukça haz duyuyordu.

" Ne yapabilirim. Lady'im. Etrafın sıkıcılığını seyrediyorum. Akşam gelsede biraz eğlensek diye geçiriyordum."

demişti Lord.Serena da gülümseyerek onaylayıcı bir ses çıkardı.Daha sonra oda cama yönelerek sürekli gelip geçen ölüm yiyenleri seyretti.Hepsi kendi işlerindeydi.Kimisi ailesinin yanına gidiyor kimisi ise ölüm yiyenlik dışındaki işine...Serena daha fazla ayakta kalmaya dayanamayıp kendini köşede bir kenarda duran kanepe attı.Gözlerini de kapatıp sessizce konuşmaya başladı.

"Bu akşam nereye gidiyoruz Lord'um?Aslında ben gelmesem daha iyi olur.o kadar yoruldum ki..."

diyip rahat siyah kanepeye iyice yerleşti.Dışardan ne bir ses geliyordu ne de başka birşey.Lydia tam uyuyacaktı ki son anda vazgeçip gözlerini açıp kafasını salladı.Sonrada uyuyabilirdi...

Lord ölüm yiyenlerinin karargahı terkedişini seyretti. Aşağı katta ki tüm ses bir anda kesilmiş gibiydi. Kendine bir içki almak için masaya doğru gitti. Aklında bu gece ne yapacağına karşı bir sürü plan geçiyordu. Lydia'nın sesiyle düşüncesi dağıldı. Lydia;

"Bu akşam nereye gidiyoruz Lord'um?Aslında ben gelmesem daha iyi olur.O kadar yoruldum ki..." dedi. Lord sevdiği kadına hazırladığı içkiyi uzatarak;

" Sensiz hiç bir gecenin tadı çıkmıyor." dedi. Başka ölüm yiyenlerle gittiğinde Lydia kadar yaratıcı olmuyorlardı. Onun gibi bir kadınla karşılaştığı için memnundu.

" Sensiz hiç bir gecenin tadı çıkmıyor."

Lydia hafifçe gülümsedi ve ona uzatılan bardağı başıyla teşekkür ederek aldı.Aslında gitmek gerçekten zevkli olabilirdi.Biraz olsun rahatlıyabilirdi belki de.Uzun zamandır katılmıyordu böyle bir saldırıya.Ama Lydia'nın şuan asasını kaldıracak gücü bile yoktu.Elindeki kadehi yavaşça ağzına yaklaştırdı.Bu bile şuan çok zor geliyordu ona.Bu gezi ona hiç yaramamıştı hem de hiç.Daha sonra sessizce Lord'un olduğu yere doğru gitti.Giderken elindeki kadehi masaya bıraktı.Lord'a arkadan yaklaşıp yavaşça ona sarılarak

"Ahh canım inan bende isterdim.Ama şuan kolumu bile kaldıramıyorum.Hem bu halde size hiçbir yararım dokunmaz.Bir dahakine artık..."

Ardından biraz daha ona yaslanarak onun gibi pencereden baktı.Ve sessiz bir mırıltıyla

"Özlemişim..."

Lord ne yapacağına Lydia'nın sözleri ile karar vermişti. Bu gece kısa bir zaman diliminde yalnız dışarı çıkacaktı. Öğrenmesi gereken bazı bilgileri almak için Marcus'a gidecekti. Marcus'tan laf almazsı kolay olmayacaktı; bunu iyi biliyordu. Ama zihinine girmek Marcus için hoş bir işkence olacak diye düşünüyordu.

Lady'nin sarılışıyla sıcaklığını hissetti.Ondan bu gece ayrılmak istemiyordu.Lady;

"Özlemişim..." deyişiyle Lord arkasında duran kadına dönerek ,sarıldı.

" Bende seni çok özledim canım, Bu akşam gitmem şart, Ne kadar çabuk o kadar iyi." dedi ve Lady'nin yüzünü kapatan saçlarını arkaya götürdü.

" Sen uyurken yanından ayrılırım yokluğumu hissetmezsin "diyerek gülümsedi.

Lydia her ne kadar duymamasını istemiş ve kısık sesle sözlediyse de Lord'du o.Herşeyi bilir ve duyardı değil mi?Lydia onun sözlerini ciddiyetle dinledikten sonra

"Bencede canım şu işi hemen bitirelim."

dedi.Daha sonra onun diğer söylediklerini duyup gülümseyerek

"Sağol canım.ama giderken haber vermeni tercih ederim."

dedi gülümseyerek.Sonra masaya koyduğu kadehini alark bir dikişte bitirdi.ve Lord'un yanında durmaya devam etti....

Lydia ile birlikte güneş doğmadan biraz önce dönmüşlerdi. Çok yorulduğunu hissederek kendini yatağa attı ve gece yaşadıkları aklından hızlıca geçmeye başladı.

Ortalık zifiri karanlığa büründüğünde Lady'i uyandırmıştı. Lady'in hazırlanmasıyla birlikte karagahtan çıkmışlardı. Karargahtan ilerde ki ağaçların arasına ilerlemişler ve Lady'in elinden tutup Marcos'un saklandığını düşündüğü yere cisimlenmişlerdi.

Cisimlendikleri yer çok harabe bir yerdi. Tek katı bulunan ahşap bir evdi. Hiçbir Muggle buraya uğramak istemeyecek kadar kötü bir görünümü vardı. Kimsenin yaşamadığını gösteren örümcek ağlarının sihirle yapıldığı çok belliydi.

Örümcekleri uzaklaştırmak için 'Arania Exumai' diye fısıldadı. Kapıyı yavaşça aralamış ve içeri sessizce süzülmüşlerdi. İçerde ne kadar kalacaklarını kestiremiyordu. Evin kapısına geldiğinde zaten açıktı. Ama Lord içeride olduğundan emindi. İçinde duyduğu korku ile nefes alışı evin derinliklerinden hissediyordu. Lady arkasından gelerek içeri girmişlerdi.

Aniden Lady haykırdı.

"Expelliarmus"

Lady'nin hızlı oluşu Karanlık Lordu bir kere daha memnun etmişti. Lord;

" Otursana Marcus kendi evinde hisset " demişti. Karşısında duran saçları ağarmış büyücü arka arka giderek koltuğa oturmak zorunda kalmıştı. Lord;

" Canını yakmak istemem, Ne istediğimi gayet iyi biliyorsun. Hemen verirsen özgürsün." dedi alaycı bir şekilde. Marcusun gözleri ile teması kaybetmemeye çalışıyordu. Aklından bir sürü olay geçiyordu. Lord "Korkunca insanlar niye bu kadar hızlı düşünür ." diye içinden geçirdi. Marcus gözlerini kaçırmak için elinen gelei yapıyordu. Marcus;

" Sana söylemeyeceğimi gayet iyi biliyorsun. " dedi. Lady o an bir kahkaha attı ve;

" Bir meydan okuma öyle mi?" dedi. Lord da buna güldü ve Marcos'un yüzünde daha da bir korku belirdi. Lord asasını kaldırıp 'Occlumency' diye fısıldadı. Marcusun düşünceleri bir an daha da netleşti. Aradığına ulaşmak için kötü anılar canlandırmaya başladı. Marcus düşüncelerinde neyin gerçek neyin sahte olduğunu ayırt edemiyormuş gibi başını sallamıştı.

Marcus yorgunluktan kafası aşağıya düşünce Lord da gereken bilgiye ulaşmıştı. Lady 'a doğru dönerek istediklerini aldığını belirtti. Konuşmadan anlaşabildiği tek kişi Lady'di. Lady asasını kaldırarak;

"Avada Kedavra" dedi ve Marcus gözleri korku dolu açılmış bir şekilde ölmüştü. Evdev çıkarken Lady 'Morsmordre' ile karanlık işareti göklere salmıştı ve kapını önünde Lordun elini tutup tekrar karargaha cisimlenmişlerdi. Karargahtan içeri girince Lady asasındaki yaptığı son büyüleri 'Deletrius' ile silmişti.

Şimdi ikiside yorgunluktan yatağa yığılmışlardı.